Een maand na het WK
De titel zegt dan wel “een maand na het WK”, maar inmiddels zijn we alweer bijna twee maanden verder. Twee maanden na mijn laatste blog toen de WK finales gespeeld zouden worden. Het zijn nog steeds mooie herinneringen aan dit geweldige WK, waar in de finales alles uit kast werd gehaald. Vier badmintonvelden waar op elk veld een onderdeel gespeeld werd. Elke speler ging voor goud en dat was te zien. Daarnaast ben ik blij met mijn resultaat, wat heeft geresulteerd op een zesde plek op de wereldranking!
Een weekend na het WK werd er al het eerste toernooi van het seizoen gespeeld. Dit werd georganiseerd door Badminton Nederland in samenwerking met Paragames Breda. Het event Paragames Breda is een tweejaarlijks initiatief waarbij meerdere sporten gedemonstreerd worden, maar waar ook toernooien gespeeld worden. Dit hoeven niet per se paralympische sporten te zijn. Door heel Breda worden deze spelen gehouden.
Ook parabadminton was weer van de partij en we mochten dit keer voor twee dagen spelen in de sportzaal van de KMA. Ondanks dat het als een eer voelt om op het KMA terrein te mogen zijn, de hal liet wat te wensen over. De gezelligheid in deze zaal was ver te zoeken, maar ook was de hal niet geschikt voor dit soort evenementen. Ondanks dat het WK nog helemaal in mijn lichaam zat, was het redelijk goed gegaan. In het enkel- en dubbelspel een eerste plaats behaald en in de mix met Mylène tweede geworden.
In het afgelopen weekend werd het OLAK in Beek gehouden. Door het kenbaar te maken bij meerdere internationale contacten was het gelukt om naast de Duitsers en Belgen, ook een Engelse en Ierse speler hiernaartoe te halen. Dit maakte het toernooi ook extra leuk. De Engelsman was David Follet. Ik ken hem al langer via het internationale circuit, maar ik heb nog nooit tegen hem een enkelspel mogen spelen, omdat hij in de WH1 categorie zit. Gelukkig mochten we dit toernooi tegen elkaar uitkomen in de halve finales. Het was leuk om tegen hem te spelen en het werd zelfs een driesetter. Uiteindelijk ging ik er met de winst vandoor.
Een verassing van het weekend was dat Quincy Michielsen mee speelde. Hij bleek door de organisatie als Albert Loontjes te zijn ingeschreven. De reden waarom weet ik niet en kon Quincy ook niet zeggen. Ik ben al blij dat hij mee deed. Met Quincy heb ik een paar jaar getraind toen ik 17 jaar geleden met het rolstoelbadminton ben begonnen. Toen ik een tijdje was gestopt was hij opgeklommen tot wereldkampioen en dat is nog steeds aan zijn slag te merken, ondanks dat hij er even uit is geweest. Ik mocht de finale tegen hem spelen en moest in deze wedstrijd heel erg aan zijn spel wennen en trok daardoor aan het kortste eind.
In de mix mocht ik met Elke Rongen in de finales uitkomen tegen David en Mylène Pijpers. Het gelegenheidskoppel speelde sterk en Elke en ik moesten hierdoor even onze focus terug krijgen. Daardoor hebben we ook de eerste set uit handen moeten geven. Gelukkig waren we op tijd weer in ons element en konden we de wedstrijd naar ons toetrekken.
Bevers bij het OLAK. V.l.n.r David Follet, Mylène Pijpers, Jordy Brouwer
Ook in de dubbel met Tim Quartel konden we uitkomen in de finales. Ondanks dat we Quincy en Willem in de poules al tegen zijn gekomen, kwamen we ze in de finales weer tegen. Omdat ze pas voor de eerste keer een toernooi samen speelden, waren ze nog niet goed op elkaar ingespeeld. Je merkte dat dit in de finales al beter ging. Ondanks dat konden we toch in twee sets de eerste plaats op ons naam schrijven.
Comments are closed.